game over

Bismillahirrahmanirrahim~

I know this statement sounds quite offensive. 50% are facts and the rest suddenly pop-out through my mind.

To decide which class do you live depends on 3 basic factors;

1-prestige
2-power
3-wealth

Prestige: Does your job make people respect you?
Yup. People call us cikgu everywhere we go.
Power: Can you make decision for the other?
Definitely. We marks your exam paper, don't we?
Wealth: Money.
Tuition fees drive us cra$$$y.

Still underestimate us huh?

Cuba korang kira berapa banyak member2 atau orang terdekat ngan korang, after grad tak dapat offer kerja mana2 pastu mintak jadi guru sandaran and end up as a teacher? Entah dari celah mana datang tiba2 nak jadi cikgu. Kalau macam tu baik tak payah wujud institut perguruan atau mana2 fakulti pendidikan. Amik je kos mana yang berkenan kat hati, tak dapat kerja je nanti terus mintak jadi cikgu. Senang cite kan? Modal insan yang serba boleh. Asal kan ada ijazah, tak kisah pun bidang apa. Apa ada dengan sekeping ijazah kan?

Bayangkan la kalau amik diploma 3 tahun. Lepas tu sambung degree pendidikan 4 tahun. Kalau amik medic dah boleh jadi specialist. Tak ke gila semua ni? Sebab semua ni gila la kami yang di latih untuk menjadi seorang pendidik boleh bersabar dengan apa je yang datang dalam dunia pendidikan. Tukar la berapa puluh kali kurikulum tu. In english? bahasa? Tukar la. Cikgu tak pernah merungut. Mereka yang 'terjun' je kot yang tahu mengadu domba. Yang beri makna pada istilah 'penat'. Yang tak puas hati dengan tangga gaji. Yang pandang student sebelah mata. Biarlah mereka. Tak penting pun educational psychology. Boleh baca kalau beli kat kedai buku nanti. Eh, diorang yang tanda kertas periksa anak korang nanti kan? Tak pe. Apa salahnya. Graduate Statistic boleh ajar math.. Bio komposit boleh ajar bio.. sains nuklear boleh ajar fizik.. Seni persembahan ajar english pun ok. Boleh je, kan??